*

Dzieje kościoła w Korfantowie

Szczegóły

Utworzono: wtorek, 25, luty 2014 11:13

Kościół Świętej Trójcy stoi na wzgórzu świątynnym, w północnej części Korfantowa. Data powstania kościoła nie jest znana. Na podstawie wyglądu granitowego portalu wejścia głównego można przyjąć, że został wzniesiony pod koniec XIII wieku.

Pierwsza informacja źródłowa dotycząca korfantowskiego kościoła pochodzi z 1335 roku. W spisie dziesięcin Galhardusa de Carceribusa występuje on jako ecclesia in Hurtlanth.

Kościół został zbudowany na osi wschód – zachód. W początkowym okresie był konstrukcją jednonawową. Z czasem w świątyni i wokół niej pojawiły się grobowce miejscowych ziemian. Przez pierwsze wieki swojego istnienia kościół niewiele się zmieniał. Oszczędzały go kolejne pożary. Nie pogorszył stanu budowli „okres protestancki” trwający 65 lat - od 1564 do 1629 roku.

Pierwszą poważną inwestycję zmieniającą wygląd świątyni przeprowadzono w 1751 roku, kiedy to przebudowano wieżę kościelną nadając jej barokowy charakter, dobudowując część zegarową z balustradą oraz baniasty hełm z latarniami wieńczący całość. Wcześniej, do połowy XVIII wieku, wieża kościelna w połowie była murowana, posiadała drewnianą nadstawę z zegarem i trzema dzwonami. Do końca XVIII wieku wybudowano w kościele także empory, a parafia otrzymała dzwon św. Jana.

Kolejnych kilkadziesiąt lat to okres zastoju inwestycyjnego. Zmieniają to wydarzenia roku 1884. Na posiedzeniu rady parafialnej pod przewodnictwem ks. Fryderyka Grossera ustalono, że ze względu na rosnącą liczbę parafian budowa nowego kościoła jest konieczna. Tym samym rozpoczął się 25- letni okres walki o nową świątynię. Jednak dopiero w 1908 roku, gdy proboszczem parafii był ks. Walenty Wojciech, późniejszy biskup sufragan wrocławski, przyjęto do realizacji projekt budowy kościoła, autorstwa radcy budowlanego z Nysy –Schalka. Zakładał on pozostawienie barokowej wieży i dobudowanie do niej nowego, trójnanwowego budynku z transeptem.

Rozbiórka starej świątyni trwała od 9 marca do 10 kwietnia 1908 roku.

Już 23 listopada 1909 roku ks. kanonik Józef Klose mógł poświęcić nowy budynek nawowy w stanie surowym. Prace wykończeniowe wnętrza trwały do roku 1911. 11 czerwca tego roku ks. biskup Karol Augustin dokonał konsekracji kościoła. W neobarokowej szacie kościół przetrwał do naszych czasów. W stosunku do projektu Schalka pewnym zmianom w późniejszym czasie, uległo jedynie prezbiterium i niektóre elementy wystroju kościoła.

Do przebudowy prezbiterium, według projektu Hansa Schlichta, doprowadza proboszcz parafii ks. Fryderyk Loch. Dzięki tej inwestycji charakter prezbiterium został dopasowany do stylu budynku nawowego i wieży. Dziesięć lat później, w 1935 roku, dla uczczenia 25- lecia konsekracji kościoła ks. Loch zamówił nowe obrazy drogi krzyżowej, autorstwa Nicolausa Haslera z Monachium. Ramy do nich wykonał Hugo Hesse z Wrocławia.

Prace nad przebudową prezbiterium były ostatnim akordem czasu wielkich budów na świątynnym wzgórzu.

• « poprz.
• nast. »